Άνθρωποι και ανθρωπάκια

Χαθήκανε οι άνθρωποι
Και μείναν τ’ ανθρωπάκια
Που γίνονται να τουσ πατούν
Οι αφέντεσ τουσ χαλάκια

Χωρίσ ψυχή και λεβεντιά
Νιώθουνε φουκαράδεσ
Και δοσ του φουλ του τεμενά
Στουσ δήθεν αφεντάδεσ

Πουλιούνται τα αισθήματα
Πεθαίνουν οι αξίεσ
Και μοναχά για τον παρά
Γίνονται πια θυσίεσ

Κι όλοι αυτοί π’ ανέβηκαν
Με χίλιεσ δυο κομπίνεσ
Αν τουσ προσέξεισ μοιάζουνε
Με ψεύτικεσ βιτρίνεσ

Σαν παιχνιδάκια κουρδιστά
Μασ βλέπω σε λιγάκι
Που θα μασ έχουν μερικοί
Να κάνουνε κεφάκι