Για τις ξυπόλυτες ψυχές

Σε ξένη γη σε υπόγειο μπαλκόνι η ψυχή
Με τζάμια κλειστά οξυγόνο πουθενά
Το ταβάνι κοιτώ το δικό μου να δω ουρανό
Σε ποτήρι μικρό τησ γησ μου ανθάκι σε κρατώ

Για τ' όνειρο για το θεό μου
Για τισ ξυπόλυτεσ ψυχέσ
Δεν έχουν λόγια οι προσευχέσ μου
Και οι ευχέσ

Θα 'ρθουν τα πουλιά απ' του νότου τη γη που πονά
Θα σε φέρουν κρυφά θα σε κρατούν μεσ στα φτερά
Γυμνέσ μου ματιέσ πεθαμένεσ σε χίλιεσ ζωέσ
Ανασταίνονται λεσ μεσ στισ χλωμέσ ανατολέσ