Ωσάν τυφλό σπουργίτι

Άφησε τον παράδεισο
Και το ζεστό του σπίτι
Και κουτουλάει στην άβυσσο
Ωσάν τυφλό σπουργίτι

Δεν βρίσκει πέτρα να σταθεί
Φίλουσ για να ακουμπήσει
Μα έχει τη μαύρη ερημιά
Που τόσο είχε ποθήσει

Αν τύχει κάπου και τον βρεισ
Πιασμένο σε ένα φράχτη
Πεσ του πωσ τον αγάπησα
Και να μην μ' έχει άχτι