Μάνα

Τα χειλάκια τησ μανούλασ πικραμένα
Μού 'παν κάποιο δείλι άντε στο καλό
Και τα μάτια τησ τα χιλιολατρεμένα
Λέγαν λύπη με λαχτάρα στο γιαλό

Έφυγα μακριά τησ μεσ στην ξενιτιά
Κι έμεινε μονάχη μεσ στα γηρατειά

Μα τα λόγια τησ τα τόσο πονεμένα
Αντηχούν στ' αυτιά μου σαν μια προσευχή
Και τα μάτια τησ τα χιλιολατρεμένα
Τα 'χω φυλαχτό μου μέσα στην ψυχή

Μάνα
Μια λεξούλα τόση δα
Μα πόσο βάθοσ κρύβει
Μάνα
Μπροσ στον δικό σου τον καημό
Κι ο πόνοσ φτώχεια πάλι σκύβει
Μάνα
Πώσ μεγαλώνεισ τα παιδιά
Με πόσουσ πόνουσ και φροντίδεσ
Κι αυτά σ' αφήνουν μια βραδιά
Με μόνη σου παρηγοριά
Τισ αναμνήσεισ και ρυτίδεσ

Η μανούλα δεν εκράτησε τον πόνο
Και μια ωραία αυγούλα πριν ο ήλιοσ βγει
Η ψυχή τησ εφτερούγισε και μόνο
Μ' άφησε να κλαίω σε μια ξένη γη

Με θολή τη σκέψη και ψυχή βαριά
Βλέπω τα όνειρά μου τώρα ρημαδιά

Σαν τα λόγια τησ τα τόσο πικραμένα
Τα θυμάμαι πάντα πώσ μελαγχολώ
Και τα μάτια τησ τα τόσο λατρεμένα
Που 'χαν κλάψει τότε κάτω στο γιαλό