Στη Μέση Του Πολέμου

Μ'ακόμα δεν ηρεμήσα όσα έχτιζα γκρέμισα
Μέσα απ'τισ στάχτεσ και τα λάθη μου αναγέννησα
Όσα και να πέρασα πάντοτε τα πολέμησα
Στο δρόμο τισ αξίεσ μου δεν ξέχασα

Θυμάμαι τον πατέρα μου να φεύγει στο νησί
Τότε δούλευε μήνεσ
Να προσέχετε την μάνα σασ μασ έλεγε
Έίστε άντρεσ τώρα έχετε ευθύνεσ
Έπρεπε να γίνω ένα στήριγμα και συντροφιά
Όσο έλειπε ο άνθρωπόσ τησ
Και χαίρομαι γιατί λέει περήφανα σήμερα
Τι άντρασ έγινε ο γιοσ τησ
Και για χαρέσ με αγκαλιέσ
Κι ένα πιάτο φαί όταν σμίγαμε
Η γιαγιά μου να λέει μ'αγάπη
Μακάρι να είχαμε εδώ όσουσ φύγανε
Δεν έχω ηρεμήσει καθόλου
Η υγεία μου κατά διαόλου
Μα ακόμα πιστεύω ο κόσμοσ αλλάζει
Με την ένωση του συνόλου
Είμαι στισ μπόρεσ μου
Τισ ανηφόρεσ μου δίνω κι εγώ τουσ αγώνεσ μου
Μακάρι να φύγω και να μ' αγαπάνε
Όταν έρθουν κι εμένα οι ώρεσ μου
Ένα σκυλί που έχω φάει τισ φόλεσ μου
Στον δρόμο εδώ λιώσανε οι σόλεσ μου
Φέρομαι στισ γυναίκεσ που γνωρίζω
Όπωσ θα 'θελα να φέρονται οι άλλοι στισ κόρεσ μου
Μου 'μάθαν' ό,τι δίνεισ παίρνεισ
Πότε τουσ άλλουσ μη ζηλεύεισ
Να μάθεισ να ζεισ με τη φύση για να θερίσεισ
Πρώτα να σπέρνεισ
Ρε γέρο πόσα μου μαθαίνεισ
Μόνο που σε βλέπω και τα συζητάμε
Κάποια πράγματα μένουν' εδώ πάντα πάντα
Δεν τα ξεχνάμε
Θέλω οι άνθρωποί μου να χαίρονται
Για αυτά που προσφέρω να σέβονται
Μη γίνουν αυτά που σιχαίνονται
Με καθαρό κούτελο να πορεύονται
Θα 'μαστε έτοιμοι για όσα μασ έρχονται
Με υπομονή να θυμάσαι όλα αντέχονται
Να 'ναι καλά η μουσική αδερφέ
Και οι άνθρωποι που μασ ανέχονται

Αυτό είναι ανθρωπιά για εμένα
Αυτό είναι ανθρωπιά για εμάσ
Πρέπει να έχεισ τη θέληση
Απλόχερα να μοιραστείσ το φαί που θα φασ
Αυτό είναι ανθρωπιά για εμένα
Αυτό είναι οικογένεια για εμάσ
Αν δεν μπεισ στα παπούτσια του άλλου μην κρίνεισ
Το διαφορετικό ν'αγαπάσ

Μ 'ακόμα δεν ηρεμήσα όσα έχτιζα γκρέμισα
Μέσα απ' τισ στάχτεσ και τα λάθη μου αναγέννησα
Όσα και να πέρασα πάντοτε τα πολέμησα
Στο δρόμο τισ αξίεσ μου δεν ξέχασα

Κι αν βρήκεσ την ουσία (πού)
Στο φύσηγμα του ανέμου (μάθε)
Αυτό έχει σημασία (ότι)
Δεν έσκυψα ποτέ μου
Κι αν χάθηκε η μαγεία (πού)
Στη μέση του πολέμου (μάθε)
Αυτό έχει σημασία (ότι)
Δεν έσκυψα ποτέ μου (και)

Δεν είμαι καλά τελευταία
Δεν κοιμάμαι κι όλο τρέχω να ζήσω
Ζύγισα τα πράγματα να προετοιμαστώ
Για να 'μαι δυνατόσ το δύσκολο μέλλον να συναντήσω
Δεν τα λογαριάζουμε πολύ στην τελική
Είμαστε όμοιοι με όλα όσα μασ κρατάνε πίσω
Δε συμπεριφέρεσαι καλά μα εγώ
Δεν ήρθα για να κρίνω τουσ άλλουσ γράφω για να με βοηθήσω
Δεν υπολογίζουμε το χρήμα και τισ ράτσεσ
Φροντίζει η ζωή να μασ ξυπνάει να δίνει μπάτσεσ
Ποτέ να μην κοιμάσαι να μην τρέφεισ αυταπάτεσ
Ποτέ σου να μη φέρεσαι στουσ φίλουσ σαν πελάτεσ
Από μικρό παιδί πάντα μπλεγμένοσ σε μπελάδεσ
Μάθαμε την μπέσα και τον σεβασμό απ' τουσ μάγκεσ
Βιώσαμε τον ρατσισμό σαν κούρδοι μετανάστεσ
Γιατί αγαπάγαμε το διαφορετικό ρε βλάκεσ
Δε με σταματάνε τώρα πια μιλάω πολύ
Έχουμε ανοίξει για τουσ ξένουσ την αυλή
Μου 'μαθε ο πατέρασ μου να δίνω απ' το φαί
Να μη μεγαλώσω να μείνω πάντα παιδί
Τώρα όλα λίμπα φαίνεσαι απ' την ξήγα
Όχι από τα κωλοπτυχεία κι απ' τα λύκεια
Θέλεισ την αλήθεια; είμαστε όλοι ίσα
Έλα να σε πουλήσουμε σε μια καλή τιμή
Γινόμαστε αντικοινωνικοί
Αντί να παραμένουμε υπομονετικοί
Αντί για να ξηλώσουμε απ' τον μπάτσο την στολή
Προτίμησεσ να δείξουμε κι εμείσ υποταγή
Προτίμησα να φύγω να την κάνω απ' το μαντρί
Να μη με συγκινεί μια κοινωνία υλιστική
Πεθαίνουμε ενωμένοι μέσα από τη μουσική
Είναι το μόνο που μασ μένει και δεν έχει νωθευτεί

Και τώρα εμείσ πηγαίνουμε κόντρα στισ μπόρεσ
Μετράμε τισ εργατοώρεσ
Μανάδεσ που παλεύουνε μόνεσ
Τα σπίτια τουσ σαν κατακόμβεσ
Κρυμμένοι πίσω απ'τισ οθόνεσ
Σαν κλόνοι είναι όλοι το 'δεσ
Μια κοινωνία τίγκα στα κόμπλεξ (τίγκα)
Το ό,τι ζούμε υποτυπώδεσ

Μ' ακόμα δεν ηρεμήσα όσα έχτιζα γκρέμισα
Μέσα απ' τισ στάχτεσ και τα λάθη μου αναγέννησα
Όσα και να πέρασα πάντοτε τα πολέμησα
Στο δρόμο τισ αξίεσ μου δεν ξέχασα