Φυλακή

Κρανίου τόποσ ο δρόμοσ κι ο λόγοσ ο φόβοσ τησ 'μέρασ
Κι ο πόνοσ τησ αγάπησ δολοφόνοσ όντωσ
Δύσκολοσ τρόποσ δύσκολοσ καιρόσ και καιροσκόποσ
Ο διπλανόσ κερδοσκόποσ κι εγώ μόνοσ
Η δύναμή μασ πηγάζει
Απ' τη φωνή που κραυγάζει
Κι ο ήλιοσ όταν μασ κοιτάζει δίνει το σήμα θ' αργήσεισ ξεκίνα
Η πόλη μασ η αθήνα το σπίτι μασ έχει ήλιο
Που κι η νύχτα κι αν μασ βρει δεν ψαρώσαμε απ'τη βιτρίνα
Χα μένοσ ανακατεμένοσ μέσα στουσ πολλούσ
Δεν ξεχωρίζω για να βαδίζω ευτυχισμένοσ
Αλυσοδεμένοσ βαθιά μεσ σ' εκείνο το μέροσ
Που στο τέλοσ το βέλοσ σε καρφώνει και τέλοσ τέλοσ
Κενό που δε γεμίζει ο άνθρωποσ δεν παίρνει ό,τι του αξίζει θα το δεισ
Μυθομανείσ κι ομορφολογάδεσ αδειάζουν αράδεσ μέχρι να πειστείσ
Μέχρι να σβήσεισ να πέσεισ να μαγευτείσ γράφουν'
Κείμενα βαριά κάνουν μεγαλεπήβολα σχόλια
Όλοι ά φεντεσ με προνόμια
Ξεπερνάνε τα όρια και στα παραθυρόφυλλα στα πρόθυρα
Κι ο κόσμοσ πεθαίνει στα πεζοδρόμια δεν μιλάσ
Ο πιο μεγάλοσ φόβοσ μου είναι να μασ ξεχνάσ
Να θυμάσαι που ξεκίνησεσ να γνωρίζεισ πού πασ
Η λύπη είναι μισή όταν αγαπάσ
Κι ανίκητοι άνθρωποι που επιμένουνε βαδίζουνε ελπίζουνε κι επιλέγουνε

Η φυλακή είναι φυλακή η μοίρα θα 'ναι πάντα εκεί
Κι εσύ φύλα τη
Κρίνονται ανίκανοι να τρέξουνε τη μηχανή
Περιμένω δε θα φανεί μεσ το σκοτάδι αστραπή
Τα παίζω λίγα λίγα κι αν όλα αυτά που είδα
Αλλάξανε σιγά σιγά δειλά δειλά και μπήκα
Επιτυχία θα 'ναι να 'μαστε μαζί
Και δυνατοί σε κάθε βήμα σε κάθε χαρά και σε κάθε κύμα

Φυγή για τουσ δειλούσ στο δέλεαρ
Είναι θηλιέσ που στένευαν
Στέρευαν τα πνεύματα από ιδανικά
Όσο τα πλούτη σασ έρεαν
Ανέπνεαν το θάνατο παιδιά
Εκεί που όχι μόνο μπετό μα ολόκληρεσ ζωέσ κατέρρεαν
Έτσι έμαθα κυριευμένοι από χαρτιά και κέρματα
Αναπαράγουμε αναζητάμε και πιστεύουμε ψέμματα
Γεμάτεσ τσέπεσ άδεια πνεύματα
Γράφω για κείνα τα πέτρινα απογεύματά αχ
Πάνω στο χώμα που μ'αίμα ποτίζανε πέφτανε κάλυκεσ
Εχθρόσ ο ρατσισμόσ κρύβει το φωσ εσύ το κάλυπτεσ
Κι αλήθεια μασ πονάει γιατί ξυπνάει ανασφάλειεσ
Πεσ μου ποτ'ήρθεσ πότε έφυγεσ πότε χάθηκεσ
Κρησφύγετα ναρκωτικά μπάτσοι και χρήματα
Γεμάτα μυαλά με προβλήματα νεκρέσ ψυχέσ στα κύματα ή στα κάτεργα
Ζούμε σε κελιά χωρίσ κάγκελα
Γεννιόμαστε μαθαίνουμε ή πεθαίνουμε αναπάντεχα
Γιατί ο καθένασ μασ κουβαλάει το φορτίο του
Μέχρι να βρει λιμάνι να το μοιραστεί
Ξέρω ο καθένασ από μασ κάνει τον κύκλο του
Για να χτίσει όσα στο ταξίδι θα πάρει μαζί
Γιατί ο καθένασ μασ κουβαλάει το φορτίο του
Μέχρι να βρει λιμάνι για να εκφραστεί
Απ'την αυγή ωσ το γέρμα από την καρδιά ωσ το δέρμα
Ωσ το τέρμα πλάθουμε τον πολεμιστή

Η φυλακή είναι φυλακή η μοίρα θα'ναι πάντα εκεί
Κι εσύ φύλα τη
Κρίνονται ανίκανοι να τρέξουνε τη μηχανή
Περιμένω δεν θα φανεί μεσ το σκοτάδι αστραπή
Τα παίζω λίγα λίγα κι αν όλα αυτά που είδα
Αλλάξανε σιγά σιγά δειλά δειλά και μπήκα
Επιτυχία θα'ναι να'μαστε μαζί
Και δυνατοί σε κάθε βήμα σε κάθε χαρά και σε κάθε κύμα