Over Zeven Bruggen
Heel vaak loop ik door de straten zonder rust
Heel vaak wens ik dan mijn schommelpaard terug
Heel vaak voel ik me zo loom en moe
Heel vaak gooi ik alle deuren keihard toe
Heel vaak lijkt de wereld me zo vreemd
Heel vaak weet ik niet meer wat ik weet
Heel vaak hou ik niet meer van de dag
Heel vaak komt een huilbui voor een lach
Over zeven bruggen moet je gaan
Zeven donkere jaren overslaan
Zeven maal zal je slechts als ze zijn
Tot dan eenmaal plots de zon weer schijnt
Heel vaak lijkt de tijd, het uur zo stil te staan
Heel vaak weet ik trouwens niet meer wat gedaan
Heel vaak maakt een heimwee me zo ziek
En dan zoek ik troost in al mijn lied
Heel vaak reikt men een gevallen ster
Heel vaak wou men het geluk te ver
Heel vaak neem dan wat men liever geeft
Heel vaak haat men ook wie men graag heeft
Over zeven bruggen moet je gaan
Zeven donkere jaren overslaan
Zeven maal zal je slechts als ze zijn
Tot dan eenmaal plots de zon weer schijnt
Over zeven bruggen moet je gaan
Zeven donkere jaren overslaan
Zeven maal zal je slechts als ze zijn
Tot dan eenmaal plots de zon weer schijnt
Over zeven bruggen moet je gaan
Zeven donkere jaren overslaan
Zeven maal zal je slechts als ze zijn
Tot dan eenmaal plots de zon weer schijnt
(c) Swills/Richter/E.Van Neygen/W.Smets