Τα καλά νερά

Δύση και ανατολή
Το σπασμένο μου γυαλί
Το κρατάω τρυφερά

Σ' αγάπησα πολύ
Κι ασ μην είδεσ μια φορά
Πωσ κι εγώ έχω φτερά

Να μην ξεχάσεισ
Εκεί ψηλά σαν φτάσεισ
Τον ήλιο σου να στείλεισ
Μεσ στα καλά νερά

Με χρώμα πορφυρό
Ξεγελάω τον καιρό
Τον κρυφό μου εραστή

Με την παλιά ενοχή
Σε μιαν άλλη εποχή
Που ‘χει πλέον ξεχαστεί

Εκείνο τ' άστρο
Απ' του έρωτα το κάστρο
Θα ρίχνει τη φωτιά του
Μεσ στα καλά νερά

Σιγά να σηκωθώ
Μην ταράξω τον βυθό
Του θεού σου τη σιωπή

Και με την αθηνά
Που ‘χει μάθει να πονά
Μα ποτέ δε θα στο ‘χει πει

Το καλοκαίρι
Πιασμένοι χέρι χέρι
Θα χτίσουμε ένα σπίτι
Μεσ στα καλά νερά
Κι όταν νυχτώνει
Στο άσπρο μασ σεντόνι
Ο κόσμοσ θα γεννιέται
Για δεύτερη φορά