Οι διαβάτες του Πεκίνου

Γκρίζα πρόσωπα και γένια
Κάποια μακρινή συγγένεια
Ίσωσ να ‘ναι αδέρφια μου
Γκρίζα χείλη γκρίζα χνώτα
Το τραγούδι τουσ μια νότα

Χάι κάι χάι κάι
Είμαστε παιδιά του κάιν
Χάι κάι χάι κου
Πάμε πέρα στο βακού

Μια πλατιά περισπωμένη
Στον ορίζοντα γραμμένη
Σύνορο κι ελπίδα τουσ
Γκρίζα φρύδια γκρίζα μάτια
Το τραγούδι τουσ κομμάτια

Χάι κάι χάι κάι
Είμαστε παιδιά του κάιν
Χάι κάι χάι κου
Πού να πέφτει το βακού

Με τα χέρια τουσ σφιγμένα
Μοιάζουν με πουλιά σφαγμένα
Με λουλούδια χάρτινα
Πάνω σκάλα κάτω σκάλα
Το τραγούδι τουσ μια στάλα

Χάι κάι χάι κάι
Είμαστε παιδιά του κάιν
Χάι κάι χάι κου
Δεν υπάρχει το βακού