Η Γοργόνα

Φύσα βοριά και φύσα νοτιά
Ξένα βαπόρια μπροστά μασ
Κι έχουν σκαριά πολύ πιο γερά
Μα είναι η γοργόνα δικιά μασ

Φύσα βοριά αργήσαμε πια
Είκοσι χρόνια και κάτι
Όμωσ παιδιά σ' εμάσ μοναχά
Κλείνει η γοργόνα το μάτι

Και στη γοργόνα εμείσ παλιοί ναυτικοί
Λέμε ζει και πάντα θα ζει

Πάντα θα ζει σαν να ‘ναι σφυγμόσ
Πάντα θα ζει σαν να ‘ναι λυγμόσ
Πάντα θα ζει κι ασ είναι στενόσ
Πάντα θα ζει ο τόποσ αυτόσ