Logia Pou Fylaga

Φώτα που σβήνουν πόλη που ξυπνά
Άστρα και φεγγάρια χλωμά
Νύχτα που φεύγει ρίγοσ πρωινό
Κι ένα όνειρο ζωντανό
Ήσυχη θάλασσα γλάροι λευκοί
Μόνον εμείσ στην ακτή
Χρόνια σε γύρευα λόγια που φύλαγα
Σου ψιθυρίζω στ' αυτί

Νύχτα βάλσαμο μέρα βάσανο
Μα εσύ δε λεσ να φανείσ
Όνειρα έσπειρα όνειρα θέρισα
Και δε μου φταίει κανείσ
Ήσυχη θάλασσα γλάροι λευκοί
Ούτε ψυχή στην ακτή
Όνειρα έσπειρα όνειρα θέρισα
Κάποτε κάποιο θα βγει

Φώτα που σβήνουν όνειρα μισά
Σπίτια και φανάρια σβηστά
Μπροσ στον καθρέφτη πάλι θα σταθώ
Σαν παράθυρο ανοιχτό
Άβαφο πρόσωπο βλέμμα γνωστό
Έμαθα να σ' αγαπώ
Χρόνια σε γύρευα λόγια που φύλαγα
Είναι καιρόσ να σου πω