Δίστιχα της Θάλασσας (Δωδεκάνησα)
Ε, η θάλασσα είναι ταπεινή, αέρας την ταράζει
Η μάνα κάνει το παιδί κι ο ξένος τ' αγκαλιάζει
Θάλασσα βαρεί, θάλασσα βαρεί την άμμο
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ μα τι να κάμω
Ε, η θάλασσα 'ναι μάνα μου, το κύμα 'ν' αδερφή μου
Και τα ψαράκια του γιαλού η αγαπητική μου
Έλα να σε δω, έλα να σε δω να γιάνω
Nα μην πέ- μην πέσω και πεθάνω
Ε, ο ναυτικός τη θάλασσα ποτέ δεν τη φοβάται
Γιατί την έχει πάπλωμα και στρώμα και κοιμάται
Θάλασσα δε σε- θάλασσα δε σε βαριούμαι
Όσο και- όσο και να τυραννιούμαι
Ε, τση θάλασσας τα κύματα πατώ και δε βουλιούνε
Σα θέλω 'γώ να σ' αγαπώ κανένα δε φοβούμαι
Θάλασσα βαρεί, θάλασσα βαρεί το κύμα
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ δεν είναι κρίμα
Θάλασσα βαρεί, θάλασσα βαρεί την άμμο
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ μα τι να κάμω