Politeftis

Αυτά τα λόγια με σφίξανε σαν πένσα
Τα είπε χθεσ το βράδυ μια ψυχή
Κι ένασ φαλάκρασ απ' έξω και από μέσα χαμογελούσε
Ναι γιατί να σκοτιστεί

Θυμάσαι που βαλάντωνεσ εκεί στην εξορία
Και διάβαζεσ και ρίτσο και αρχαία τραγωδία
Τώρα κοκορεύεσαι επάνω στον εξώστη
Και μιλάσ στο πόπολο σαν τον ναυαγοσώστη

Στη φοιτητριούλα που σ' έχει ερωτευτεί
Θα σε καταγγείλω πονηρέ πολιτευτή
Τζάμπα χαραμίζει θα πάω να τησ πω
Το νεανικό τησ και αγνό ενθουσιασμό

Εκείνο που υψώνεται και σε εκμηδενίζει
Είναι τησ καρδούλασ μου το φωσ που ξεχειλίζει
Και ότι σε γλιτώνει και σου δίνει την αιτία
Είναι που χρειάζεται και η γραφειοκρατία

Ο πρώτοσ προβοκάτορασ απ' όλουσ στη ζωή μου
Είναι η αφεντιά σου που αντιγράφει τη φωνή μου
Άλλαξεσ το σώμα μου με έπιπλα και σκεύη
Σαν τον σοσιαλισμό που σε βολεύει

Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεισ
Εκεί που με χειροκροτάσ χωρίσ να το πιστεύεισ
Παίρνεισ την αλήθεια μου και μου την κάνεισ λιώμα
Απ' το πόδι με τραβάσ βαθιά μέσα στο χώμα