Mas Varane Ntefia [Live]
Στο τηλέφωνο σε παίρνω απ' τη γωνία
Κι όλο βγαίνουν κάτι άσχετοι
Και η ώρα δεν περνά και η ώρα δεν περνά
Κι είναι τώρα πια κοντά δυο τρία χρόνια
Που εξαιτίασ σου έχω χάσει κάθε στυλ
Κι η τροχιά του έρωτά μου μπαινοβγαίνει
Απ' τον φούρνο στην κατάψυξη
Αλλά εσύ που με κοιτάσ αφηρημένη
Κάποιο φάλτσο αισθανόμουνα κι εκεί
Στην αρχή που είχαμ' οι δυο μασ πρωτοβγεί
Μασ βαρούν κλαρίνα και τραβάμε ίσια
Σε ανηφοριέσ γνωστέσ με κυπαρίσσια
Είν' απόψε αλλιώτικα εδώ
Κι όλο πλησιάζεισ δέσμεσ φωσ βγάζεισ
Κι όλο πλησιάζεισ ποιου θεού μοιάζεισ
Κι όλο είσαι μακριά μου ομορφιά μου
Πώσ χορεύεισ με τα χέρια σου υψωμένα
Σα να ψάχνεισ μιαν αόρατη ανεμόσκαλα
Κι οι λαγόνεσ σου απαλά που κυματίζουν
Κι είσα πότε κοντά κι είσαι πότε μακριά
Μπαινοβγαίνεισ σ' ένα χώρο που για ήλιο
Στρίβει μόνο κατά τη δεξαμενή
Και με μαύρα ματογυάλια ξαναστρίβει
Στησ αγάπησ την πλευρά τη σκοτεινή
Μασ βαρούνε ντέφια ή μήπωσ δε σ' αρέσει
Μα όταν λιώνεισ βιώνεισ τρομερά τη σχέση
Κόκκινον μου στρώνεισ ουρανό
Κι όλο πλησιάζεισ δέσμεσ φωσ βγάζεισ
Κι όλο πλησιάζεισ ποιου θεού μοιάζεισ
Κι όλο είσαι μακριά μου ομορφιά μου
Στο δασάκι του Ε.Ο.Τ. η συναυλία
Δεν τελειώνει την κατάλληλη στιγμή
Κι απ' το χώμα σηκωνώμαστε οι δυο μασ
Σ' ένα πεύκο ακουμπάσ το μπλου τζιν ξαναφοράσ
Στο σκοτάδι κατεβαίνουμε βουβοί
Μεσ στην πιο εφιαλτική κυκλοφορία
Και μπροστά στην πόρτα ψάχνεισ το κλειδί
Ο ερωτάσ μασ είναι σαν τη συναυλία
Που είν' ανίκανη που είν' ανίκανη
Να τελειώσει και να το φχαριστηθεί
Γιατί έχει ένα κόμπο απ' την αρχή
Η αθήνα κάτω άναψε σαν ούφο
Και στου ιερού λυκαβηττού το σκούφο
Έχουμε χαθεί από καιρό
Κι όλο πλησιάζεισ δέσμεσ φωσ βγάζεισ
Κι όλο πλησιάζεισ ποιου θεού μοιάζεισ
Κι όλο είσαι μακριά μου ομορφιά μου