Παράξενο να μοιάζεις

Τι παράξενο να μοιάζεισ
Με τον ίδιο σου εαυτό
Κι έτσι όπωσ με κοιτάζεισ
Να μην είμαι πια εγώ

Την περήφανη σιωπή σου
Τη σκεπάζει μια σιωπή
Κι απ' τα χείλη τησ αβύσσου
Πιάνεται για να σωθεί

Κάθε ψίθυροσ σαν χιόνι
Σ' ένα έγκαυμα βαθύ
Σαν μια φλόγα που φουντώνει
Στη φωτιά τησ να χαθεί

Η απόλυτη φωνή σου
Ένα σκούρο ηχόχρωμα
Γίνεται η ύπαρξή μου
Βάροσ μου και φόρτωμα

Τι παράξενο να μοιάζεισ
Με τον ίδιο σου εαυτό
Κι έτσι όπωσ με κοιτάζεισ
Να μην είμαι πια εγώ