To Zeimpekiko Tou Archagelou

Του βάζεισ δύσκολα του κόσμου αυτού του άμυαλου
Και ξενυχτάσ με το ζεϊμπέκικο του αρχάγγελου
Γελάσ με γέλιο δυνατό κι όποιοσ αντέξει
Μετά ζητάσ σιωπή που δε σηκώνει λέξη

Μοναχική και σπάνια
Γυρνάσ μεσ' στα βαλκάνια
Ανέμουσ να θερίσεισ
Σαν παναγιά σ' έναν τεκέ
Ψάχνεισ του κόσμου το λεκέ
Για να τον καθαρίσεισ

Μελαχροινούσ θεούσ τισ νύχτεσ ονειρεύεσαι
Και μ' όποιον ήλιο σεργιανάσ τον ερωτεύεσαι
Οχτώ μποφώρ κι οι δράκοι βγήκανε στο κύμα
Παίρνεισ μελάνι και φτερό και γράφεισ ποίημα

Μοναχική και σπάνια
Γυρνάσ μεσ' στα βαλκάνια
Ανέμουσ να θερίσεισ
Σαν παναγιά σ' έναν τεκέ
Ψάχνεισ του κόσμου το λεκέ
Για να τον καθαρίσεισ