Ta Ladadika

Σε συζητάν δίχωσ γιατί και όχι άδικα
Όπωσ κοιμάσαι στα στενά παλιά λαδάδικα
Έγινεσ φήμη και γι αυτό δε φυλακίζεσαι
Ζεισ στο σκοτάδι παστρικά μα δεν ορκίζεσαι

Λάμπεισ στα κόκκινα σατέν που σε τυλίγουνε
Άσπροι και σέρτικοι καπνοί σε καταπίνουνε
Σε καλντερίμια ξενυχτάσ υγρά λιθόστρωτα
Στου πληρωμένου παραδείσου την αυλόπορτα

Τόσα δίνω πόσα θεσ
Στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θεσ
Κάθε κάμαρα κελί
Με βαριά παλικαρίσια αναπνοή

Μύριεσ χαμένεσ μοναξιέσ με σένα σμίγανε
Φεύγαν καράβια μα πριν φύγουν σου σφυρίζανε
Πόσα παιδιά ήρθαν να βρουν το αντριλίκι τουσ
Και σου ακουμπήσανε δειλά το χαρτζηλίκι τουσ

Τόσα δίνω πόσα θεσ
Στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θεσ
Τόσα παίρνω κι ό,τι θεσ
Στην τιμή περιλαμβάνεται ο καφέσ

Τόσα δίνω πόσα θεσ
Στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θεσ
Κάθε κάμαρα κελί
Με βαριά παλικαρίσια αναπνοή