Pali I Vroxi

Κάποιεσ σταγόνεσ με σκοτάδι με λερώνουν
Κλείνω τα βλέφαρα πωσ θα τισ αποφύγω
Και όλα αυτά που κάθε μέρα με σκοτώνουν
Απ' το μυαλό μου κάθε μέρα ξετυλίγω

Πάλι η βροχή αυτήν την άνοιξη σκοτώνει
Και από ζήλεια ο χειμώνασ όλο γελά
Αυτή η πόλη άλλο γκρίζο δε σηκώνει
Και το παλιό τησ ρούχο στη φωτιά πετά

Τρέχω στο δρόμο και η σκόνη που σηκώνω
Σκεπάζει πίσω μου ότι με κυνηγά
Το κάθε βήμα για καλό μου διορθώνω
Όμωσ ο χρόνοσ πάλι ανάποδα μετρά

Πάλι η βροχή αυτήν την άνοιξη σκοτώνει
Και από ζήλεια ο χειμώνασ όλο γελά
Αυτή η πόλη άλλο γκρίζο δε σηκώνει
Και το παλιό τησ ρούχο στη φωτιά πετά