An Gabhar Bán
Sa tsean ghleann thiar a bhi sí raibh
Go dtí gur fhás na hadharc' uirthi
Bliain is céad is corradh laethe
Go dtáinig an aois go tréan uirthi
Bhi sí gcró bheag ins an cheo
Go dtáinig feil'eoin is gur éalaigh sí
Thart an ród san bealach mór
Gur lean a tóir go gear uirthi.
Ni raibh nduine are a tóir ach donnchú óg
Is d'ith sí an lón san t-anlann air
Ni raibh aige ina dhorn ach ceap túine mór
Agus leag sé anuas ón arradh í
Nuair a chuala an gabhar bán go raibh sí are lár
Thug sí léim chun tárrthála
Thug sí rás 's ni raibh sí sásta
Is leag sí spíon an táilliúra.
Chomh cruinn le rón gur thóg sí feoil
Gan pis gan mórán déibhirce
Ach d'ith sí cib agus barr an fhraoich
Slánlús min is craobhógai
Draoin is dreas is cuilcann glas
Gach ní are dhath na h-áinleoga
Cutharán sléibhe, duilliúr féile
Caora sréana agus blainséogai.
Chuaigh sí dhíol cios le caiftín spits
Is chraethnaigh a croi go dtréigfí í
Chaith sí an oíche are bheagán bidh
Mar ndúil is go geasfaí féar uirthi
D'fan sí 'a óiche I dtóin ros coill
Is chaith sí é go pléisúra
Go dtáinig an slua are maidin go luath
Is thug siad amach as éirinn í.