คนหนังเหนียว [2019 Remaster]
ประตูโรงงานปิดแล้วตัวเรา (ประตูปิดอีกแล้วหรอ)(ปิด)
ก็ถึงคราวหมองหม่นสิ
หนทางมืดมนจะมีกี่คน (นั้นน่ะสิ)
มาเข้าใจเห็นใจ
อยู่เพื่องานทำเพื่อเงิน (ได้กี่ตังค์กันเชียวฮะ)
เดือนละไม่เท่าไร
ไม่พอยาไส้เลี้ยงลูกเลี้ยงเมีย (ก็มีเมียหลายคนน่ะ)(มีคนเดียวแต่บ่น)
ได้เป็นวันวัน (บ่นจริงจริงแล้วแก่อีกตังหาก)
เป็นกรรมกรเร่ขายแรงงาน (เร่เช้าจรดเย็นเลย)
ฉันมันแสนลำบาก
ชีวิตทุกข์ยากค่าหยูกค่ายา
ค่าโน่นค่านี่ ค่าน้ำค่าไฟ
บ้านต้องเช่าละค่าข้าวค่าเหล้า (สำคัญนะค่าเหล้า)
แล้วจะเหลืออะไรล่ะ (นี้ขนาดไม่กี่ปีนะ)
สิ้นเดือนสุดท้ายจะให้ทำอย่างไร (ก็นั้นล่ะสิเห้ย)
เพราะเขาเลิกจ้างแล้ว (แย่)
คิดขอทานละอายใจอยู่
คิดขอทานละอายใจอยู่
สะสะ สองมือยังดี
สะสะ สองขายังอยู่
สะสะ สองมือยังดี
สองขายังเดิน
นั่นดิแต่ใจไม่กล้า (เขินหรอ เขินหรอฮะ)(เขิน)
อยากตัดใจหวนกลับคืนสู่บ้านนา
ก็หมดปัญญาเขาแย่งที่นาไปแล้ว
คิดขอทานละอายใจอยู่
คิดขอทานละอายใจอยู่
ก็สองมือยังหนิ
สองขาก็ยังอยู่
และถ้าสองมือยังดี
เอ้า สองขายังเดิน
นั่นดิเลยใจไม่กล้า (เขินเขินเขินอีกแล้ว)(ละอายใจ)
อยากตัดใจหวลกลับคืนสู่บ้านนา
ก็หมดปัญญาเขาแย่งที่นาไปแล้ว
ตึกรามใหญ่โตถนนมากมาย (ไม่รู้จะสร้างอะไรกันนักหนา)
อีกรถราก็ขวักไขว่
ย่ำเดินเรื่อยไปสายตาจับจ้อง
ที่ป้ายรับคนงาน
ค่ำลงแล้วร้านรวงก็ปิด (ปิดทำไม)(นั้นน่ะดิ โธ่)
แหล่งราตรีเบ่งบานนะสิ
สถานบริการสาวน้อยทำงาน (งั้นต้องจ๋าจ๊ะ จ๋าจ๊ะ)
กันตัวเป็นเกลียว (แล้วมีเงินหรอจะไปจ๋าจ๊ะกับเขาเนี้ยฮะ)
เป็นชายอย่างฉันมันนึกน้อยใจ
ขายใครไม่ออก
เหมือนถุยบ้านนอกจะมีก็แรง
ที่เอาไว้ไถนา
หมดเรี่ยวแรงยังเข้าโรงฆ่าสัตว์ (เจ็บใจจริงจริงเลย)
มันยังได้ราคา
เนื้อหนังมังสาของคนกับควาย (ก็นั้นน่ะสิฮะ)
แล้วใครจะเหนียวกว่ากัน (คน คนเหนียวกว่าเยอะ)
ไม่จริงอะ (คน)
ต้องคนดิเหนียวกว่า (อ้า เถียงอีก)
เถียง คนเหนียวกว่า (โธ่ จ๊ะคน)
เถียง (ก็คนสักยันต์จะไม่เหนียวกว่าได้ไง)
เดี๋ยวปั้ดอัดเลย เดี๋ยวเดี๋ยว (โธ่ เถียงอีกแล้วน่ะ)
เห้ยกินเหล้าดีกว่า เห้ยปุ๊งปิ๊งปุ๊งปิ๊ง