Απέναντι (Apenanti)

[Intro: Μάνι]
Ένα, ένα-δύο (yo, yo)
Superfank
Bong Da City
Δύο μηδέν μηδέν
Ένα δύο, yo

[Verse 1: Μάνι]
Ναι, εκμεταλλεύομαι
Εκείνοι που με ξέρουν και δε ντρέπονται
Πεθαίνουν σαν και 'μένα κάθε νύχτα και το χαίρονται
Έχω σκοτώσει τη σιωπή για να την βλέπουνε νεκροί και να φοβούνται
Αυτοί τί καταφέρανε
Υπάρχω μέσα μου και μέσα μου υπάρχουν άτομα που με εμπιστεύονται, είναι αμοιβαίο
Όταν ματώνω από τα αυτιά και από τη μύτη μες το δρόμο μη με εγκαταλείπεις, δεν είναι τροχαίο
Κρατώ στην μνήμη μου εκείνα που σημαίνουν και τη πίστη μου σε 'μένα βρήκα πάνω απ' το πλανήτη μου
Βρίσκομαι ακόμη στο μηδέν, μα δεν χρωστάω
Οι μόνοι που μιλάω δίχως λόγο είναι οι φίλοι μου
Και μες' τον ύπνο μου, έχω τα μάτια μου ανοιχτά μπροστά και πίσω μου
Η νέα τάξη πραγμάτων με θέλει κάτω, κάποιοι φοβούνται το στίχο μου
Και τί να λέει;
Πετώ μπροστά το μίσος μου

[Chorus: Άδοξος]
Μπλεγμένοι σε μια σκευωρία
Με θύματα κατοίκους
Πισώπλατα χτυπήματα εις βάρος του πλήθους
Καθώς μαντρώνουν τους αμνούς και ελευθερώνουν τους λύκους
Θέλουν εσένα και 'μένα απέναντί τους

[Verse 2: Μάνι]
Ya, ναι
Κρύβουν ξεφτίλα
Οπλοφορούν παιδάκια με στολές για να με σώσουν στην Αθήνα
Με καταγράφουν σε κάθε μου βήμα την Κυβέρνηση
Δεν έχω επιλέξει τη νοθεία
Στα αποτελέσματα όσα δεν δείχνουν τα δελτία
Είδα, να μου συμπεριφέρονται ως εγκληματία και ήταν δύσκολο ως την αφετηρία
Για ποιά πραγματικότητα μαθαίνουν στα σχολεία;
Είναι τοκετός μίσους, ένατος κύκλος
Η ραπ, το χρήμα και επίσης είναι η καύλα μου να καίω το κεφάλι μου
Κάτω απ' τη σελήνη στην πλατεία
Ταξίδι ως το κέντρο της Γης
Για ποιό μινόρε της αυγής;
Ακόμη δεν μου 'μάθαν να βαδίζω νικητής
Δίχως να δώσω κώλο φίλε δεν θα με δεχτείς, να μην σώσεις
Μισή καρδιά σου λείπει για να νιώσεις, είμαι χαμένη νιότη μες το σύστημα και πιόνι
Δεν κάνω μουσική παράγω θόρυβο και πόνο μόνο σκόνη
Για να πεθάνω παίζουνε δέκα χιλιάδες λόγοι
Για να πεθάνεις παίζουνε δέκα χιλιάδες τρόποι
Ανοίγω το στόμα και παίζουν όλοι
Βαθιά μες τον υπόγειο καρκίνος
Γύρω μας μασόνοι προγραμματίζουν τον κόσμο μέσα από μια μπλε οθόνη
Και εφόσον δεν κοιτάς ποτέ στα μάτια τι να κάνει μια συγγνώμη
Ζω την σύγκρουση
Κάθε μέρα μετά την ενηλικίωση
Παιδί σε μία πόλη φάντασμα τι να μου κάνει εντύπωση
Μπαίνω στον καυγά και κάνω επίθεση
Όλοι τους μασάνε το γαμίδι τους εκτός αν είμαι μόνος μου και εκείνοι είναι είκοσι
Γενιά του μίσους
Και να με κλείσουνε φυλακή θα παράγω στίχους!

[Chorus: Άδοξος]
Μπλεγμένοι σε μια σκευωρία
Με θύματα κατοίκους
Πισώπλατα χτυπήματα εις βάρος του πλήθους
Καθώς μαντρώνουν τους αμνούς και ελευθερώνουν τους λύκους
Θέλουν εσένα και 'μένα απέναντί τους (3x)