Φωλιά (Folia)

[Verse]
Είναι το σπίτι μου φωλιά
Sorry, φέρομαι νωχελικά
Στο μικρόφωνό μου ξεγυμνώνομαι
Βγάζω όλο το χώμα και τη βρόμα από τα γόνατα που λέρωνα παλιά σε παιχνίδια από χρόνια παιδικά
Στο μικρόφωνό μου δεν κορδώνομαι
Βγάζω όλο το αίμα από τα δύο γόνατά μου σταδιακά
Εγώ δεν έχω πόδια αλλά δεν το μετανιώνω γιατί ήτανε ο μόνος τρόπος να βγάλω φτερά
Εγώ δε βλέπω εμπόδια
Βλέπω μόνο λάθη να που το σπαθί μου πηρε γιατί έσπασε το δικό σου
Αυτή είναι η άποψη μου για τις ανθρώπινες σχέσεις
Να το θυμηθείς όταν γίνω το λάφυρο σου
Το καλύτερο κομμάτι μου είναι κομμάτι δικό σου
Το ψιθυρίζεις για ένα όνειρό σου
Γι' αυτό οι στίχοι μου δεν είναι ό,τι κάτσει
Θα γίνουμε ρυτίδες αύριο στο μέτωπό σου
Κάνω μουσική γιατί το έχω ανάγκη
Ξέρω την αρχή αλλά δεν ξέρω την κατάληξη
Τα ραπς, οι κριτικές, οι φανς, όλα βοηθάν να κάνω την προσωπική μου ψυχανάλυση
Να δω ποιος είμαι, τέλος πάντων, γιατί με αγαπώ και με μισώ
Βλέπω στον καθρέφτη ένα αδύνατο παιδί ή ένα μισό
Κι αν είναι μισός με τον Signore Falco με κλωνοποιώ
Εντάξει, γύρισε και πες με ρηχό
Ευελπιστώντας κάπως να πειραχτώ
Αλλά η γαμημένη μουσική που κάνω είναι κάτι άλλο
Είναι η ξυπόλυτη διαδρομή μου στην Ιεριχώ
Γράφω στ' αρχίδια μου όποιοι είστε
Δεν έχεις το δικαίωμα να πεις για το γεράκι λέξη, τέλος
Θα τα καταφέρω κι όχι επειδή μπορώ
Ούτε επειδή το θέλω, μα επειδή το έχω χρέος

[Chorus]
Άκου το κομμάτι άλλη μια φορά
Κι απ' τη μνήμη σου διέγραψέ το όλο με το ζόρι
Ό,τι έχω γράψει είναι όλα ψέματα
Πες μου, με πιστεύεις; (Ε;)

[Chorus]
Άκου το κομμάτι άλλη μια φορά
Κι απ' τη μνήμη σου διέγραψέ το όλο με το ζόρι
Ό,τι έχω γράψει είναι όλα ψέματα
Πες μου, με πιστεύεις; (Εγώ όχι)

[Post-Chorus]
Συγγνώμη που δεν έμαθα να τραγουδώ
Αλλά ακούγομαι τέλεια στο όνειρό μου
Μια απάντηση ακόμα αναζητώ
Το μυαλό μου είναι κενό ή το κενό είναι το μυαλό μου;

[Outro]
Συγγνώμη που δεν έμαθα να τραγουδώ
Αλλά ακούγομαι τέλεια στο όνειρό μου
Μια απάντηση ακόμα αναζητώ
Το μυαλό μου είναι κενό ή το κενό είναι το μυαλό μου;