Ola Hathikan

Σε κοίταξα
Και χάθηκα
Στο μαύρο των ματιών σου
Σε άγγιξα και ένιωσα
Το κρύο των χεριών σου
Και τότε γύρισεσ αλλού
Το πρόσωπό σου

Τι να έφταιξε
Και όλα αλλάξαν πεσ μου
Και άπο νικητήσ
Μετράω τώρα τισ πληγέσ μου

Όλα χάθηκαν σου λέω
Και τα όνειρά μασ κλαίω
Που σαν πέταλα μαδάνε ένα ένα
Όλα χάθηκαν τελειώσαν
Και τα χείλη μου στεγνώσαν
Αφού τώρα δε φιλάνε πια εσένα

Σε έψαξα μέσα στο φωσ
Σε βρήκα στο σκοτάδι
Σε κράτησα και στην καρδιά
Και στο λαιμό σημάδι
Πόσο θ' αντέξω
Στο δικό σου χάδι

Τι να έφταιξε
Και όλα αλλάξαν πεσ μου
Και άπο νικητήσ
Μετράω τώρα τισ πληγέσ μου

Όλα χάθηκαν σου λέω
Και τα όνειρά μασ κλαίω
Που σαν πέταλα μαδάνε ένα ένα
Όλα χάθηκαν τελειώσαν
Και τα χείλη μου στεγνώσαν
Αφού τώρα δε φιλάνε πια εσένα