Εμβατήριο του ενός

Περνάει ο στρατόσ τησ χώρασ ο φρουρόσ
Κι ανοίγω προσ τα μπροσ το βήμα ολοταχώσ
Στη δόξα μου τραβώ σαν να παραληρώ
Σαν τον τρελό από πίσω εν δυο

Απλόσ εγώ περνώ μονάχοσ περπατώ
Βαδίζω σιωπηλόσ μα αποφασιστικόσ
Τρελά ποθώ να βρω ποιοσ είμαι γιατί ζω
Το πλήθοσ θα διασχίσω εντόσ

Δεν ξέρω το καλό και τα' άλλο τ' αγνοώ
Το πλήθοσ μ' αγνοεί μα νιώθω τι εννοεί
Και τρέχω να χωθώ στον νου μου να σωθώ
Και ξέρω ποιο το πλήθοσ εγώ

Λαβύρινθο περνώ θαρρώ σφιχτά κρατώ
Τον μίτο τον χρυσό την έξοδο να βρω
Θησέασ να τη δω και να λευτερωθώ
Μα ουρά του μινώταυρου κρατώ

Του φεύγω απ' τα δεξιά μου φεύγει απ' τα ζερβά
Αν με νικήσει να αν τον νικήσω να
Μια τούρτα είν' η καρδιά να σβήσω τα κεριά
Να τα χιλιοχρονίσω μαγκιά

Εγώ είμαι μοναχόσ συνάμα συρφετόσ
Και πίσω κουρνιαχτόσ σε μια γωνιά ο θεόσ
Ψωνίζει μπακλαβά γυρνά και μου γελά
Κι αυτό που τώρα ακούτε ηχώ