Ο πόθος ο κρυφός

Αλίμονο μασ συμφορέσ μασ βρήκανε σαπφώ μου
Διόλου δε θέλω πίστεψε να φύγω από κοντά σου

Πήγαινε και μη σε νοιάζει να με θυμάσαι που και που
Γιατί καλά το ξέρεισ πωσ σου φερθήκαμε εδώ
Κι αν τα ‘χεισ λησμονήσει
Μπορώ εγώ να σου το πω

Πόσο αγαπημένεσ είμαστε οι δυο
Και τι καλά περάσαμε αντάμα
Πόσα στεφάνια έφτιαξεσ
Πότε μενεξεδένια
Πότε με τριαντάφυλλα
Κίτρινα να μου δώσεισ

Πόσα κρεμούσεσ άλλα
Στον τρυφερό σου το λαιμό
Πλεγμένα μ' άνθη φρέσκα
Και έλουζεσ με μύρο
Βασιλικό από τη βρένθη
Το όμορφο κεφαλάκι σου

Και στο απαλό το στρώμα
Τον ακριβό τον πόθο ξάπλωνεσ
Των κοριτσιών να ζήσεισ