Χορός Ωκεανίδων

Αν ταράζουνε γησ ουρανό και πελάη
Και με πάνε μακριά με τινάζουνε πλάι
Των αβύσσων πλουτώνειοι θυμοί
Κι αν τον δρόμο μου χάνω σε τόση μαυρίλα
Αντηχάνε βαθιά στησ καρδιάσ μου τα φύλλα
Τησ οργήσ οι μεγάλεσ βροντέσ
Δε σε χάνω ποτέσ

Στην κορφή του νερού στον αγέρ' ανεβαίνω
Να κορμί στον αφρό και στην άρμη δεμένο
Να κορμί σαν λαμπάδα χυτό
Σαν τριαντάφυλλο νέο τησ αυγήσ πρώτη γνώρα
Να κι αστήθι σαν ρόδι σφιχτό
Που μ' αγάπη και πόνο για σε
Το φροντίζω χρυσέ!

Τα βαριά σου βλέφαρα αγνέ σήκωσέ τα
Τα ρουθούνια που πάγοι τα κλείουν άνοιξε τα
Μεσ στα σπλάχνα σου να μπει φωσ
Του κορμιού μου το φωσ η ευωδιά του συνάμα
Του κορμιού που λυγάει σαν νερόφιδο θάμα
Κι ένασ κόσμοσ ωραίοσ μυστικόσ
Στην ψυχή σου γλυκά να χυθεί
Τη βαριά και παθή

Πλούσια δώρα σου φέρνω ότι μπόρεσα να ‘χω
Κουβαλήσει μ' αγάπη στον άξενο βράχο
Ω! Καθώσ σε νερά γαληνά
Τα ψηλά και σπιθιροβόλα πέφτουν ουράνια
Την αυγή ρουμπίνια και το δείλι γεράνια
Και τα πράσινα γύρα βουνά
Κι ο κατάφορτοσ ήλιοσ ορτόσ
Πα στη γη καρφωτόσ
Σε ψυχή μου και σάρκα τα δύο πελαγίσια
Οι ομορφάδεσ τησ πλάσησ του ονείρου τα ηλύσια
Καθρεπτίζονται σβήουν ωσ αφρόσ
Και με πιότερο λάμποσ ξανά μεταδένουν
Μιασ στιγμήσ φαντασίεσ που για πάντοτε μένουν
Δέξου τα μου κι ωσ πριν αλαφρόσ
Από πάνω σου διώξε τη μοίρα
Τη κακιά και τη στείρα

Τα λουλούδια από χώρεσ που ο ήλιοσ τεσ πνίγει
Σε γαλάζια χρυσά κατακόκκινα ρίγη
Των πουλιών τα τραγούδια που αχούν
Σε νερά σε κλαριά με φεγγάρι και μ' ήλιο
Τησ ζωήσ τη χαρά τησ χαράσ το βασίλειο
Όπου πάω και σταθώ μ' ακολουθούν
Όλο ζέστα ευφροσύνη και φωσ
Το τραγούδι κι ο ανθόσ

Τα χρυσά μου μαλλιά στα νερά τα ξαπλώνω
Τα μαλλιά μου στα χέρια ψηλά τα σηκώνω
Δίχωσ βάροσ μετάξι λεπτό
Την πληγή σου αν μπορούσαν να φτάνανε λίγο
Θα δενόμουνα γύρα ποτέσ να μη φύγω
Τον καημό τησ εγώ να βαστώ
Κι όταν σκόζουν βοριάδεσ αγρίμια
Να σου σκέπω τη γύμνια