Kalabalık

Ne yazmak istiyorum ne söylemek (yok, yok)
İçimden gelenleri gömmem gerek
Beni görmen gerek bugün, ölmem gerekmeden
Gökyüzüne bakıp sövmem demek bu da

Delirmek görmek demek
Ne mutlu başka yöne dönmek bir daha
Gözünü kapatabilirsin ama ruhun
Savaş alanı gibi dumanlı manzara

Tutunca kendini bitecek dertlerin
Yutup geçeceğini sanıyorsun aferin
Dilini döndüremeyen ademin acı inadı
Kendi başını zorlara doladın
Beni ipten almış şarkım
Dibe dalmış aklımla
Hibe etsem canımdan
Kime gitsem ah

İçim hep yaralı, nedeni kapalı
Ne desem anlamayan bir kalabalıktayım
Neden hep yananım, kendime talanım
Ne desem umursamayanların yanındayım

İçim hep yaralı, nedeni kapalı
Ne desem anlamayan bir kalabalıktayım
Neden hep yananım, kendime talanım
Ne desem umursamayanların yanındayım

Güneşsiz evlerinde İstanbulun
Nefes alırım sanıp isyan bulur
Kapatır gözlerini ve umudu dolar eve
İçine çektikçe pis savrulur
Arayanı elbet hisler bulur
Kaçıncı kötü olacağım artık lafları bu
İçinde yatan aslan
Yedi uyur gibi açamadı gözünü bir türlü
Kavganı bul

Ağa kavganı bul
Kendine acıma safları tut
Çünkü tek başına varsın
Hudutlarına dayanan acıya direnebilecek komutan sensin
Unutma bunu
Derde umut taburu gönderelim ama
Serde yenilgi dolu
Kendinin düşmanı olmaya meyleden
Her cepheden vurulur

İçim hep yaralı, nedeni kapalı
Ne desem anlamayan bir kalabalıktayım
Neden hep yananım, kendime talanım
Ne desem umursamayanların yanındayım

İçim hep yaralı, nedeni kapalı
Ne desem anlamayan bir kalabalıktayım
Neden hep yananım, kendime talanım
Ne desem umursamayanların yanındayım