Poppekast

Het leven is een test, al doe je zo je best, vroeg of laat heb je het gevoel dat niets meer je rest, buiten dan gestresst meedraaien in het wespennest, en zonder een vorm van protest wordt hun norm je grondvest. Maar als overladen zenuwen je waarschuwen dat ze dit verafschuwen zeg dan: ik vind mijn eigen weg wel, ze moeten me niet duwen! Ik heb genoeg van dat gefuck, heb geen behoefte aan die druk, dus ik doe ook geen auditie voor een rol in je theaterstuk, en iedereen gelijk, klinkt mooi maar is vrij utopisch, al levend op een wereld waar alles te koop is. Maar ik weet dat er hoop is voor diegenen die het wensen. Het zijn namelijk de tijden niet die veranderen, het zijn de mensen. Dus kijk in de spiegel, saldo ontoereikend. Wie vindt heeft gezocht van de norm afwijkend. En filosofische crap kan me worden gestolen, moeder waarom leven wij? Vraag het aan de bloemkolen!

Welkom in de poppekast Pop pop poppekast
Welkom in de poppekast poppekast
Welkom in de poppekast pop pop poppekast
Maar deze marionet heeft zijn eigen touwtjes vast.

Log ten oorlog rijdend in mijn denktank. Verloor de strijd ergens tussen antidepressiva en de drank. Dank voor stank en prop de klank van gejank, in mijn nu al emotioneel overladen databank. De dingen die lopen mank, straten die lopen dood, keuze na keuze worden problemen uitvergroot. Stuurloos in nood, wie is hier de piloot? Je hebt het gevoel dat iemand zapt, maar je hebt zelf de remote vast! contrast in de poppekast
De touwen van je zelfvertrouwen overbelast en aangetast, maar loop trots en ontlast je van ballast nefast einde? Nee, ik dacht dat een nieuw begin begon. Ik stap niet af op dit perron, dit is niet mijn eindstation. Nooit schaakmat, deze pion kwam, zag en overwon. Al zit het diep vanbinnen je kan er echt van winnen, er is niets mis met falen, als je niet faalt in herbeginnen.

Welkom in de poppekast Pop pop poppekast
Welkom in de poppekast poppekast
Welkom in de poppekast pop pop poppekast
Maar deze marionet heeft zijn eigen touwtjes vast

Kon jij het leven maar eens zien door mijn bril. Merk het verschil, geschreeuw is er doodstil. Hier is je morningafterpil, zwaar om door te slikken. ‘t Leven geeft en neemt je kan vooruit kijken of terugblikken. Verslaafd zijn of afkicken. Nee! Of ja knikken Je eigen wonden likken en gevoelens inblikken. Merk je meer problemen in je levensloop dan in de gemiddelde soap. Vanop afstand krioelen de mensen als een mierenhoop, onder een microscroop stormloop op hun eigen uitverkoop en ik zie de wanhoop staat gedrukt in hun ogen. Ze hebben mogen pogen, maar zijn bedrogen en belogen. Heb je uithoudingsvermogen of word je ook meegezogen. Tranen kunnen drogen, wonden kunnen helen, jaren kunnen duren en velen kan het niet schelen, dat de maatschappij veel valkuilen heeft, maar weinig vangnetten. Ik raad je dus gewoon aan om op je stappen te letten.