Ένας αητός λαβώθηκε

Ένασ αητόσ ένασ αητόσ
Ένασ αητόσ λαβώθηκε
Ένασ αητόσ λαβώθηκε
Μια μέρα στη φωλιά του
Και την πληγή του έκρυψε
Με τα βαριά φτερά του
Να μην την δουν και λυπηθούν
Τα αετόπουλά του

Τώρα πετάει χαμηλά
Και κρύβεται στον ίσκιο του
Κι είναι θολό σαν συννεφιά
Το βλέμμα τ' αετίσιο του

Πεσ του γιατί πεσ του γιατί
Πεσ του γιατί μοίρα σκληρή
Πεσ του γιατί μοίρα σκληρή
Σκότωσεσ την χαρά του
Δεν άφησεσ για να χαρεί
Τον φτωχοέρωτά του
Και τώρα κρύβουν μια πληγή
Τα χρυσοπούπουλά του

Τώρα πετάει χαμηλά
Και κρύβεται στον ίσκιο του
Κι είναι θολό σαν συννεφιά
Το βλέμμα τ' αετίσιο του