กระท่อมทองกวาว

ลมโชยชิ้ว
ปลิวกิ่งไม้ไหวสั่น
ดุจดั่งเสียงรำพัน
ให้ชวนฝันปรารมณ์

เอื้องดอกน้อย
ลอยกลิ่นตามสายลม
อบอวลหวนชวนดม
ชื่นอารมณ์ไม่วาย

ลมพัดร่วง
หอมชื่นทรวง
กลีบร่วงกระจาย
ช่อพยอม
กลิ่นหอมอยู่ไม่คลาย
กลิ่นนี้พี่ไม่เคยหน่าย
ชวนฝันใฝ่ถึงสาว

กระท่อมน้อย
เนินร่มริมสายธาร
เปรียบดั่งทิพย์วิมาน
ร่มเงาไม้ทองกวาว

นวลเจ้าเอย
พี่ได้เคยพบเจ้า
ก่อนเคยเว้าจำนรรจ์
สร้างสวรรค์จากใจ

คำทุกคำ
พี่จดจำ
ถ้อยคำเอาไว้
ช่อทองกวาวดอกพราวอยู่ไสว
พี่เคยหอมดึงมาให้
แซมผมใส่ให้นาง

น้องพี่เอ๋ย
พี่ไม่เคยคิดหน่าย
พี่ยังรักไม่คลาย
ไม่ลืมเนื้อนวลปราง

รักยังฝัง
ใจพี่หวังทุกอย่าง
กลับมาหมายพบนาง
อย่างเคยเว้าเฝ้าวอน

ทูนหัวพี่
หายโกรธพี่เถิดดวงสมร
ช่อทองกวาวดอกพราวอยู่สลอน
ดุจวอนสองเราร่วมใจ
ในกระท่อมทองกวาว