หยดน้ำสังข์หลั่งริน
พี่ต้องลา ลาลา ลาลา
ลาลา ลาลา ลาลา
ลาแล้ว
ขอลาน้องแก้ว
จำจากจร
ในชาตินี้พี่ลาก่อน
จากบังอร
จำหนีหน้า
พี่พ่ายแพ้เขาบุญเราไม่สม
อกหักช้ำตรม
ต้องจากลา
ด้วยความรักเราไร้ค่า
จึงขอลาไปก่อนเอย
หยดน้ำสังข์ที่หลั่งให้น้อง
คงสุขใจสองครองคู่เชย
ร่วมเป็นใจเดียวร่วมเกี่ยวเขนย
เป็นคู่เชยครองคู่กัน
หยดน้ำสังข์เขาหลั่งให้น้อง
ขอให้สมปอง
ครองรักมั่น
ขอให้สุขขีชื่นชีวัน
ขอให้สุขสันต์
ทุกวันคืน
ให้น้องมีสุขลืมทุกอย่างเสีย
ให้น้องคลอเคลีย
กันสดชื่นถึงพี่จะตรม อือ
ถึงพี่จะตรมจนสุดฝืน
พี่ยอมขมขื่นเพื่อน้องยา
บุญพี่ไม่ถึงรักจึงหลุดพ้น
ก็เพราะความจน
ซึ่งเงินตรา
พี่พ่ายแพ้เขา
เศร้าโศกา
ขอลี้หนีหน้า
จำลาไกล
น้องรับน้ำสังข์พี่หลั่งน้ำตา
หมดวาสนา
จะเคียงใกล้
น้องรับน้ำสังข์ อืมเอ้อ
น้องรับน้ำสังข์ที่หลั่งรินไหล
เหมือนกรดรดใจ
พี่ขาดรอน
พี่แสนจะรักต้องหักใจฝืน
เพราะน้องเป็นอื่น
แล้วบังอร
ถึงแสนจะรัก
ต้องหักใจถอน
จำจากจร
จากน้องไป
พี่ยอมเสียคนดั้นด้นเซซัง
เพราะความผิดหวัง
ชอกช้ำใจ
ไว้พบกันในชาติใหม่
ชาตินี้ขอไกลจำจากลา