สิ้นแม่แพแตก

พ่อตายไปไม่ถึงปี
ก็มามีเรื่องวายวุ่น
กรรมแท้แท้แม่สิ้นบุญ
ขาดไออุ่นก่อนระอา
ลูกแยกย้าย
ทั้งชายหญิง
ไม่แพะพิง
หวังพึ่งพา

แยกเจ้าเหมือน
เหมือนอำลา
ไม่ไปมาหาสู่กัน
บ้างได้ดีมีชื่อเด่น
ยามพบเห็นก็เหหัน
ลืมพี่น้องเอยไม่มองกัน
คิดแบ่งชั้น
ไม่ชื่นชม

พี่น้องจน
ทนหน้าจ๋อย อือ อือ
พี่น้องจน
ทนหน้าจ๋อย

คิดท้อถอย
ทุกข์ทับถม
พึ่งไม่ได้ใจระบม
เขาเหยียบจม
ไม่เห็นใจ

พ่อแม่อยู่ดูหยอกเย้า
พี่น้องเราดีกระไร
ขาดพ่อแม่
เปลี่ยนแปรไป
ใจหนอใจเอยไม่จดจำ

จงหันหน้ามาดูหน่อย
อย่าใจลอยหลงถลำ
ตายทุกคนเอย
ไม่พ้นกรรม
ปิดม่านดำ
อย่าถือดี

เมื่อสิ้นพ่อเอย
เหมือนถ่อหัก
ต้องเสียหลักสุดหลีกลี้
แม่ตายตามหวามชีวี
กรรมนะก็มีแพแตกแหลกลาญ

จงหันหน้า
คืนมาใหม่ อือ
เออเอย
จงหันหน้า
คืนมาใหม่

ไกลแสนไกล
อย่าลืมบ้าน
อย่าหลงปลื้มจนลืมกระดาน
ที่เราเคยคลานเล่นอยู่คู่เคียง อืออือเอย