Άδικα πήγαν τα νιάτα μου

Καθώσ γυρνούσ' απ' τησ ζωήσ το πανηγύρι
Με κουρασμένη καρδιά κι αδειανή
Στάθηκα μπροσ απ' το μοιραίο το γεφύρι
Που όποιοσ περνάει παύει πια να πονεί

Κι εκεί που κοίταγα να σβήνουν προσ τα πίσω
Μέσα στο δρόμο μου το μακρινό
Όσεσ μορφέσ μου 'τυχε ν' αγαπήσω
Έλαμψε 'έν' άστρο ξαφνικά στον ουρανό

Ήταν μικρό μα είχε λάμψη περισσή
Πώσ να στο πω ήσουν εσύ

Άδικα πήγαν τα νιάτα μου
Κι είναι τα χρόνια φευγάτα μου
Αφού δε σ' έχω γνωρίσει
Παρά στου βίου τη δύση

Άδικα πήγαν τα νιάτα μου
Νέα τρελή μαυρομάτα μου
Δεν είναι πια για φιλιά
Τα μαλλιά τα χιονάτα μου!

Την καταδίκη μου μαντεύω μ' αγωνία
Τη λέξη 'γέρο' στα χείλη κρατείσ
Και τα ματάκια σου με τρόμο κι ειρωνεία
Λένε 'δεν κάνεισ πια για εραστήσ'

Μα δεν τ' αρνιέμαι είσαι το λούλουδο τ' απρίλη
Που μόλισ άνοιξε στην αντηλιά
Είσαι η αυγούλα κι εγώ είμαι το δείλι
Είμαι τ' αηδόνι πού 'χει χάσει τη λαλιά

Δέξου λοιπόν στη ζωή μου τη στερνή
Να σ' αγαπώ σαν εγγονή

Άδικα πήγαν τα νιάτα μου
Κι είναι τα χρόνια φευγάτα μου
Αφού δε σ' είχα γνωρίσει
Παρά στου βίου τη δύση

Άδικα πήγαν τα νιάτα μου
Νέα τρελή μαυρομάτα μου
Δεν είναι πια για φιλιά
Τα μαλλιά τα χιονάτα μου