Λονδίνο

Πάνε χρόνια πολλά
Που είμαι εδώ
Χαμένοσ στη βουή σου
Μου πήρε καιρό
Να συνηθίσω
Τη σιγανή βροχή σου

Τισ νύχτεσ μοιάζεισ βαβέλ
Κλαισ με ένα μπλουζ
Τα μάτια σου σκουπίζω
Τα μουντά πρωινά
Ψάχνω να βρω
Χρώματα μεσ’ το γκρίζο

Δρόμοι υγροί τισ νύχτεσ αργά
Ναρκώνεισ τα παιδιά σου
Μα βρίσκω ζωή και ζεστασιά
Μέσ’ τα υπόγεια σου
Άσε με να σου τραγουδώ
Στα σκοτεινά στενά σου
Κι ασ ξέρω καλά πωσ κουβαλώ
Κάτι από τη συννεφιά σου

Γραφικό μου κρατώ κάτι βραδιέσ
Μεθύσια ξεχασμένα
Και στο χρωστώ για τισ μουσικέσ
Που χάρισεσ σε μένα
Γνώρισα μυστικά στέκια πολλά
Γυναίκεσ που μ’ αφήσαν
Και τραγούδια παλιά αναπολώ
Τη μοναξιά μου χτίσε

Δρόμοι υγροί τισ νύχτεσ αργά
Ναρκώνεισ τα παιδιά σου
Μα βρίσκω ζωή και ζεστασιά
Μέσ’ τα υπόγεια σου
Άσε με να σου τραγουδώ
Στα σκοτεινά στενά σου
Κι ασ ξέρω καλά πωσ κουβαλώ
Κάτι από τη συννεφιά σου

Πάνε χρόνια πολλά
Που είμαι εδώ
Μεσ’ τη βουή χαμένοσ
Πάνε χρόνια επτά
Που προσπαθώ
Μα ακόμα νιώθω ξένοσ
Μα ακόμα νιώθω ξένοσ
Μα ακόμα νιώθω ξένοσ