Ο Στρατιώτης

Του 'παν θα βάλεισ το χακί
Θα μπεισ στην πρώτη τη γραμμή
Θα μπεισ στην πρώτη τη γραμμή
Και ήρωασ θα γίνεισ

Εκείνοσ δε μιλάει πολύ
Του 'ναι μεγάλη η στολή
Του 'ναι μεγάλη η στολή
Και βάσανο οι αρβύλεσ

Το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει
Είναι μονότονο και του 'ρχεται να κλαίει
Είναι μονόνοτο και του 'ρχεται να κλαίει
Το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει

Δεν του 'γραφε ποτέ κανείσ
Τισ νύχτεσ ξύπναγε νωρίσ
Τισ νύχτεσ ξύπναγε νώρισ
Και μίλαγε για λάθοσ

Μια μέρα έγινε στουπί
Πέταξε πέρα τη στολή
Πέταξε πέρα τη στολή
Και έκλαψε μονάχοσ

Το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει
Είναι μονότονο και ντρέπεται να κλαίει
Είναι μονότονο και ντρέπεται να κλαίει
Το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει