Νυχτερίδα

Στον ιστό τησ μοναξιάσ μου
Ζω φυλακισμένοσ
Έτσι μέρα με τη μέρα
Νιώθω και πιο ξένοσ

Η καρδιά μου έμεινε έρημη και άδεια
Σαν τη νυχτερίδα τριγυρνώ τα βράδια
Στον ιστό τησ μοναξιάσ μου βασιλεύω
Τη ζωή μου στα χαμένα τη ξοδεύω

Είχα μάθει να παλεύω
Τώρα ψάχνω να κρυφτώ
Την αλήθεια αποφεύγω
Και φοβάμαι να τη δω