Το φίλο μας που χάσαμε

Το φίλο μασ που χάσαμε μιαν άδικη στιγμή
Κανείσ δε θα τον ξαναδεί να γέρνει ευβλαβικά
Στον εποτάφιο αποβραδίσ στον ώμο μου ολονυχτίσ
Και το πρωί νωρίσ στο θάνατό του οριστικά

Ποιοσ ήταν ποιοσ ποιοσ ήταν ποιοσ και που ‘χε γεννηθεί
Κανείσ δεν ξέ κανείσ δεν ξέ δεν ξέρει να το πει
Ήτανε νέοσ σχεδόν παιδί και φίλοσ μασ ωσ το πρωί

Τώρα κανείσ δεν περιμένει να τον δει
Απ' τη γωνιά του δρόμου να μασ προσκαλεί
Μια σφαίρα αστόχαστη μεσ τισ πολλέσ και ξαφνική
Τον πήρε μεσ σε μια στιγμή άδικη και πικρή στιγμή

Και τον ανάγκασε να ζει αν ζει
Στον ουρανό ή μεσ στη γη κανείσ δεν ξέρει να το πει

Τον φίλο που αγαπήσαμε σε χρόνια μυστικά
Κι έγινε εικόνα μαγική ενόσ καιρού που δε γυρνά
Ενόσ παιδιού που μασ κοιτά με λύπη κι απορεί
Γιατί να φύγει ξαφνικά για πάντα ένα πρωί